Septembre 2010, “Faire feu des quatre fers”

 vrij vertaald  “Het vuur uit zijn sloffen lopen”

En dat hebben we gedaan. De start van ons 2e seizoen is heel spannend geweest. Verleden jaar zijn er immers veel vrienden en familieleden langs gekomen die ons gastenaantal flink opgekrikt hebben. Gaat dat dit jaar weer gebeuren en zoniet komen er dan andere mensen zodat we evenveel gasten zullen krijgen als verleden jaar?
We hebben ons best gedaan, flink adverteren op internet, de website up to date houden, bekend zijn op Zoover (dankzij mijn tante die ons ingeschreven heeft), mond op mond reclame stimuleren, etc. etc.
Vrienden en bekenden komen inderdaad nog langs. Wel in veel kleinere getale maar toch de trouwe Sur Yonne gangers blijven komen. Eén vriendenstel presteerd het zelfs om een lang weekend naar ons toe te komen. Hun motto is “anders zien we jullie meer dan een jaar niet, veel te lang”. Je zult begrijpen dat we hier diep door geraakt worden.
Juni is een beste maand, we ontvangen een fietsclub. Verleden jaar heeft Max, de aanvoerder, hier proef gereden en dit jaar komt hij met zijn wielren vrienden een week de streek onveilig maken. Sommige zijn bij aankomst wat sceptisch, kan je wel genoeg klimmen in de Morvan? In de loop van de week draaien ze bij want ja dat kan je zeker. Ze maken tochten van 100 km per dag met klimmetjes waar je je stuk op kan rijden (3-13%). Daarnaast ontvangen we nog een groep kunstenaars die in een dorpje vlakbij schilderles krijgen. Het hotel is vol. Een heel verschil met verleden jaar waarbij juni een beetje achterbleef op de rest van het seizoen.

Juli en augustus zijn topmaanden. In 1 week tijd verzorgen we 220 couverts. “Da’s best veul hoor!” Doodmoe zijn we na die week maar ook verschrikkelijk trots. Dat hebben we toch maar mooi geflikt. Wel zijn we dolblij dat we dit verleden jaar niet voor onze kiezen gekregen hebben. We merken dat dit jaar toch een stuk meer ontspannen verloopt ondanks dat we af en toe het vuur uit onze sloffen moeten lopen. Tussendoor vinden we zelfs nog tijd om andere dingen te doen. De groetetuin doet het goed. We kunnen de gasten steeds meer groenten uit eigen tuin voorschotelen. Ook maken we zelf jam, voor bij het ‘petit dejeuner’ natuurlijk maar we verkopen het ook in kleine potjes aan de gasten. Erg leuk om te doen, vooral omdat het meeste uit eigen tuin en van ons eigen land komt.

We maken een kampvuur voor de kinderen, waarbij de ouders vaak het meeste genieten en organiseren een jeu de boule tournooi. We komen zelf als winnaars uit de bus, waarschijnlijk niet zo handig maar toch wel een beetje kicken als je een aantal “echte” jeu de boulers weet te verslaan.
Halverwege de zomer krijgen we problemen met onze zitmaaier. Peter komt mij roepen om te helpen met die …… maaier. Als ik vraag wat het probleem is zegt hij dat het voorwiel eraf gelopen is. Ik lig blauw van het lachen, mijn grote beteuterde man naast die kleine stukke zitmaaier. Tijd voor een nieuw heuse tractor. We kopen een nieuwe 2e hands kleine tractor waar we veel plezier aan beleven. Hij heeft een echte toeter, richtingaanwijzers, een trekhaak en gelukkig ook klepelmaaiers om het gras mooi kort te  houden.

September doet haar intreden. We genieten ondertussen van een heerlijke nazomer met veel zon en nog prachtige temperaturen. We komen weer wat meer aan de grotere klussen toe. Slootjes worden uitgebaggerd, de tuin flink onderhanden genomen en er worden plannen gemaakt voor het nieuwe campingsanitair.
Een camping met 10 plekjes en 1 douche vinden we te weinig. De boel gaat gesloopt worden onder bezielende leiding van mijn man. Er komt een compleet nieuw sanitair gebeuren voor in de plaats. De oude prachtige details houden we in tact.

We genieten van de gasten en denken met weemoed terug aan ons 2e seizoen. Ongelooflijk waar is de tijd gebleven, waar zijn alle peutertjes die Sur Yonne verblijden met hun bezoek, hun vaders en moeders die prachtige vlotten gemaakt hebben die de Yonne afgevaren zijn onder luid gejuich van de wat oudere kinderen en waar zijn de wandelaars die onze wandelroutes hebben gelopen en genoten hebben van de prachtige bossen en vergezichten van de Morvan. Tja, weer thuis denk ik, hopelijk terugdenkend aan een heerlijke vakantie op Sur Yonne bij ons………..

Peter & Annemieke