Février 2010, “Een jaar verder”

Een jaar verder. Waar blijft de tijd. Op 13 februari 2009 tekenen we om half 3 ’s middags het koopcontract voor Sur Yonne in Parijs. Vol met dromen rijden we terug naar Sur Yonne en nemen wij, nieuwe eigenaren, afscheid van de oude eigenaren. Sur Yonne is van ons!

Wat daarna allemaal gebeurd heeft u in voorgaande nieuwsbrieven kunnen lezen. Dat er veel gebeurd is in ons leven zal u niet verbazen. We genieten nog altijd van ieder detail daarvan.
Na de laatste nieuwsbrief rollen we het najaar in. Wederom een nieuw seizoen. Nog altijd hebben we een prachtige nazomer. We genieten van de laatste gasten en de prachtige herfstkleuren op ons terrein en in de Morvan.

We verheugen ons op de winter en aan de andere kant zien we er tegenop. Geen gasten meer, niet meer de hele dag buiten op het terrein rondlopen. Wat gaan we doen de hele dag. We zijn ook blij dat het seizoen ten einde loopt. Een beetje beschaamd moeten we toegeven dat we gewoon doodmoe zijn. Altijd klaarstaan, vriendelijk zijn (zijn we natuurlijk van nature al?!?), iedere avond koken. Gelukkig horen we van andere eigenaren van gites en campings dat zij ook het “eind in de bek hebben”. We waren al bang dat we toch een beetje watjes zouden zijn.
Het leuke aan deze tijd is dat we eindelijk de omgeving kunnen gaan verkennen. Mal, we wonen hier al dik 8 maanden maar de omgeving kennen we via de gasten en nog niet van onze eigen ontdekkingsreizen.

De wandel- en fietstochten worden tevoorschijn gehaald. Via gasten weten we dat een aantal routes niet kloppen door de grote storm in februari 2009. We pakken de fiets en gaan op verkenning, en controle, uit. En wat genieten we, wat is het hier prachtig, de rust, de schoonheid van het prachtig heuvellandschap. De kuiten protesteren wat bij de venijnige klimmetjes maar ons hart stroomt over van al dit moois.
Het hotel en restaurant worden opgeruimd en winterklaar gemaakt. De chaletjes en de camping hebbben we begin oktober al afgesloten en winterklaargemaakt. We hadden 2 nachten fikse nachtvorst waarbij een leiding van het campingsanitair kapotgevroren is. Mijn handige klusman legt een ‘bijpass’ aan voor de stacaravan. Daar kwamen namelijk nog gasten in. Als alles winterklaar is gaat de ketting voor de poort, de aanhangwagen (nu nog leeg) achter de auto, poes in haar mandje in de auto en vertrekken we voor 3 weken naar Nederland. Pays-Bas, nous arrivons! Na een voorspoedige reis van 10 uur komen we aan bij onze Swa. Hij stelt zijn huis weer voor poes en ons beschikbaar. Voor het eerst hanteren we weer een agenda die bomvol met afspraken staat. Tja als je bij familie en vrienden lang wilt moet je dat natuurlijk wel plannen anders is hun agenda vol. Dat waren we wat ontwent maar we pakken de draad weer goed op. Na een week kijken we elkaar eens aan: “waar zijn we mee bezig, geweldig om iedereen weer te zien maar we vliegen van hot naar haar”. We genieten met volle teugen en gaan na 3 weken nog vermoeider NAAR HUIS! Grappig, zo voelt Sur Yonne ook, als thuis.

Poes is dolblij en installeert zich direct naast de kachel waar ze de rest van de winter eigenlijk niet meer vandaan komt. We zijn met een volle aanhanger teruggekomen. We hebben van alles en nog wat gekocht, waaronder laminaat toch echt een stuk goedkoper dan in Frankrijk, maar we hebben ook ongelooflijk veel gekregen. Iedereen bewaard dingen en vraag of wij het kunnen gebruiken op Sur Yonne. Graag, we nemen boeken, een grote nepplant, kacheltjes, een kruiwagen,…. ach teveel om op te noemen, weer mee naar huis.

De aanhanger en auto worden uitgeladen, makkelijk zo’n groot restaurant waar je even alles kunt stallen. Wat nu? De dagen strekken zich donker en lang voor ons uit. Plannen maken, de draad weer oppakken en vooral een dagstructuur aanbrengen. We blijven Nederlanders niet waar. Door de week werken we en het weekend is voor onszelf. We ontwikkelen een nieuwe hobby. Vogelspotten. Wie had dat ooit bij ons gedacht. We vinden het erg leuk. Met een vogelboek en verrekijker in de hand ontdekken we steeds meer soorten. Jammer dat ze niet altijd gewoon even rustig blijven zitten zodat wij kunnen spotten, bladeren in het boek, discucieren is het nu deze of toch deze? Zelfs de eekhoorns genieten van onze voederplank.

We gaan aan de slag in hotel. We willen de kamers wat warmer aan gaan kleden. Nu is alles wat te steriel wit naar onze smaak.
Een hele klus maar wat wordt het mooi en wat is het heerlijk om samen te klussen op ons prachtige ‘domaine’. Iedere kamer krijgt zacht gele muren met één lichtbruine muur. We hebben prachtige gordijnen gekregen die het fantatisch doen in onze nieuwe kamers. Drie kamers en de gang ondergaan een metamarfose. Het overtreft al onze verwachtingen, wat is het prachtig geworden.
Dan……..na ja ook hier een aantal maanden sneeuw breekt de zon door. Er ligt geen sneeuw meer het voorjaar is aangebroken we weten het zeker. We laten de boel binnen de boel en gaan buiten aan de slag op het campingterrein. Heerlijk die zon op je toet, wat heeft hij een kracht. We voelen de energie stromen. Dan komen er donkere wolken samen boven Corbigny. Dat voorspelt regen hebben we van buurman Guy geleerd. Dus snel opruimen en de was binnenhalen. Net op tijd, want .. het begint te sneeuwen! Nee hè en het beloofde voorjaar dan? Voor de derde keer dit seizoen zijn we ingesneeuwd, met sneeuwkettingen om zouden we natuurlijk nog wel op pad kunnen maar waarom zouden we. De fransman leeft met het seizoen. Ligt er veel sneeuw kun je dus niet weg, komt er geen post, wordt de afspraak met door de verwarmingsmonteur afgezegd en blijft men binnen bij de kachel. We passen ons maar aan, naar hoor!!

Maar het voorjaar hebben we geroken en weet u het ruikt goed, het ruikt naar meer! Bent u nieuwsgierig geworden naar onze klusresultaten kom langs om met eigen ogen te kijken. Wij verheugen ons op het aankomende seizoen, met veel gasten en hun mooie, ontroerende, humoristische verhalen!

Recevez mes salutations amicales,

Peter & Annemieke